Dagelijks kruisen willekeurige mensen mijn pad: kinderen, volwassenen, mensen met of zonder beperking, collega’s, familie, vrienden en vreemden. Ik kijk naar ze, denk iets over ze en zij geven me denkbeeldig aan of ze al dan niet willen meespelen in een verhaal. Zodra ze ‘ja’ hebben gezegd, in mijn hoofd althans, zijn ze niet meer zichzelf, maar een personage dat woorden krijgt uit mijn gedachten. En zo ontstaan mijn verhalen. Vanuit mensen. Vanuit gedachten. Van uit woorden die ik ze – letterlijk – toeschrijf.
Ilse Bockstaele 